“Ferdidurka” – maraqlı, ancaq yüngül qiraət deyil. Bu, hər şeyin ucdantutma qarşısıalınmaz tərəqqiyə məruz qaldığı bir əsrdə insan ruhunun, demək olar ki, yeganə etibarlı intellektual müdafiə vasitəsi olan sarkazm və özünə istehza ilə dolu həm fəlsəfi povest, həm qrotesk, həm ədəbi esse, həm də lirik etirafdır. Və əlbəttə ki, “Ferdidurka” – hər şeydən əvvəl, əsl ədəbiyyatdır.
“Mən çalışırdım göstərim ki, insan üçün ən son nöqtə hər hansı bir mütləq dəyər deyil, insandır və mən cəhd edirdim ki, bizim qeyri-rəsmi, hətta gizlində olan mifologiyamızın yaradıldığı bu özünəvurğun kallığın ən qarışıq aləmini fəth edim. Mən insanlıqda gizlənən repressiv gücün qüdrətini və aşağıdakının özündən üstün olana zorakılığının poeziyasını qabartdım”.
Rəylər
Rəy yaz