Stefan Zweyqdən oxuduğum ilk kitab :"Yad qadının məktubu" Bilmirəm niyə kitabı oxuduqca Cenni Herhart yadıma düşdü. Bəlkə də buradakı "Yad qadın" ı Cenniyə bənzətdim. 80 səhifəlik kitabda nələr vardı... 80 səhifənin hər sətrində nə hislər yaşadacaq Zweyq sizə... Heçnəyə baxmayaraq sevən bir ürək. Qarşısındakının bu sevgidən xəbəri belə olmadan sevmək. Səni tanımayan birini sevmək. Nədir bu? Fədakarlıqmı? Sadəlövhlükmü? Amma bizim yad qadın sevir. Uşaqlığından bəri qonşuluğa yeni köçmüş bir yazıçıya olan ilk heyranlıq. Bu sadəcə birinə qarşı olan məftunluq idi. Daha sonra bu özü də bilmədən sevgiyə çevrilir. Amma illər boyu 3 dəfə fərqli vəziyyətlərdə qarşılaşmalarına baxmayraq onu tanımır yazıçı. Hər dəfə qarşılaşdıqlarında son ümid kimi onu tanıyacağını düşünür. Bəlkə də sadəcə qadın ona sevgisini etiraf etsəydi o da qadını sevə bilərdi. Bəlkə də yox, sevgisinə qarşılıq verməyəcək və bu ona daha da pis təsir edəcəkdi. Ona görə illər boyu susmağa qərar verir... ????Bilsəm ki, ölümüm səni mütəəssir edəcək, qəlbini ağrıdacaq, ölməzdim ????-Səfərə gedənlər qayıdırlar ki... -Bəli, - dedim - qayıdırlar, amma unudaraq qayıdırlar -Yaxşı heç zaman unudulmur ;səni heç vaxt unutmayacağam