Türk şairi Cemal Süreya deyirdi ki, şeir həyatın qəzetidir. Yəni şeir ölkədə, dünyada baş verənlərdən deyil, həyatda baş verənlərdən xəbər verir. Süreyanın bu sözü Şərq şeiri üçün inqilabi bir kəşf idi. Çünki ənənəvi Şərq şeiri şairlərin kəhanətdən verdiyi xəbərlər idi. Bunun da çox mürəkkəb səbəbləri vardı.

Bu səbəblərdən yalnız birini, İnkvizisiya müstəmləkələri olmuş Latın Amerikası ədəbiyyatından danışarkən, Peru yazıçısı, Nobel ödüllü Varqas Lyosa inkvizisiya tonqalları sönəndən üç yüz il sonra dilə gətirdi. Lyosa deyirdi ki, şeir dindar mədəniyyətlərin özünüifadə formasıdır, o cəmiyyətlərin ki, orada sosial həyatın şərtlərini insanlar deyil, tanrı və din xadimləri təyin edirlər. Sosial həyat insanların nəzarətinə keçdikcə şeirin yerini roman zəbt edir.

Əsəd Qaraqaplanın şeirləri də, Cemal Süreyanın dediyi kimi, həyat qəzetidir. Bir növ, romanı olmayan cəmiyyətdə romanın missiyasını boynuna götürmüş şeirlərdir.

Aqşin Yenisey