Kolleksiyaçı

Tarix boyu və elə indinin özündə də sevginin bir çox fərqli formaları olub və olmağa da davam edir. Bizim anlaya bildiyimiz və ya heç bir məna verə bilmədiyimiz formalar. Kolleksiyaçı əsəri bizə haqqında eşitsək mütləq qınayacağımız bir sevgi formasından bəhs edir. ✏️Həyatı boyu ailəsi və cəmiyyət tərəfindən yetərli qayğı və qəbulu görməyən, tək marağı kəpənək kolleksiyası toplamaq olan Frederikin Mirandaya olan sevgisini oxuyuruq. Bəs buna nə dərəcədə sevgi demək olar? Frederik normal yollardan Mirandaya sahib ola bilməyəcəyini bildiyindən onu qaçırıb hər şeydən və hər kəsdən uzaq bir zirzəmidə saxlayır. Niyyəti isə bu yolla ona özünü yaxından tanıtmaq, onu istəyəcəyi bir çox şeylə təmin etmək, daim qayğı göstərmək idi. Və o, bununla da zamanla Mirandanın onu sevməyə başlayacağına inanır. ✏️Kitab bu yerdə bizi düşündürməyə başlayır: Bir insanın bizi sevməsi üçün bunlar yetərlidirmi? Doğurdan da kimisə əsir edib, azadlığını əlindən alsaq ondan necə sevgi gözləyə bilərik? Quşun funksiyası uçub təbiəti dolaşmaq olduğu halda, onu bir qəfəsə salıb sənin üçün ötməsini gözləmək nə dərəcədə haqqındır? ✏️Əsər hər iki obrazın dilindən danışaraq bizi onların iç dünyası ilə yaxından tanış edir. Və oxuduqca fərdlər arasındakı istər sosial, istərsə də mədəni fərqlərin nə qədər böyük uçurum yarada bildiyini görürük. Sadəcə qayğı və hər istədiyinin alınması insanın ruhunu doyurmur. Bunları isə Mirandanın özü ilə danışdığı gündəliklərini oxuyarkən daha yaxşı anlayırıq. Kitabdan saatlarla danışmaq olar. Yazıçı elə bir mövzunu incələyib ki, bizi müzakirə edərkən çox fərqli yerlərə apara bildi.