Bəzən insanın içində elə bir səs var ki, nə susur, nə də qışqırır - sadəcə yanır. O səs söz olur, misra olur, könülə düşür. Mənim sözüm də elə uşaqlıqdan bu közlə yoğrulub – əvvəlcə pıçıltı kimi, sonra ahəng kimi, indi isə bu kitab kimi...
İlk şeirim 1976-cı ildə, 16 yaşımda Ucarın "Yeni söz" qəzetində dərc olunanda, heç bilməzdim ki, bu söz yolu məni illərlə öz içimə doğru aparacaq. O vaxt "Sevgi” deyib başladım... Sonra Mingəçevirdə, "Mingəçevir işıqları'nda, doğma yurdumun "Həbibi yurdunun nəğmələri”ndə və "Ziyalı” qəzetində sözüm yer aldı. Amma içimdə bir şey tamamlanmamış qalırdı. Bir köz vardı ruhumda onu bütöv bir səslə dilləndirmək istəyirdim.
İllər keçdi. Dünya dəyişdi, mən də dəyişdim. Amma o köz...
Facebookdan gələn rəylər
Rəylər
Rəy yaz