“…Biz artıq çöl qapısına çatmışdıq, mənsə elə hey onun ardınca gedirdim. O, qapını açdı- ani olaraq içəri dolan külək şamımı sön­dürdü. Bu vaxt birdən onun əlindən yapışdım- lap qaranlıq idi. O diksindi, amma susurdu. Əlinə sarı əyildim, qəfildən əlini həris­liklə öp­məyə başladım, bir neçə dəfə, çoxlu-çoxlu öpdüm…” Dü­nya ədəbiyyatının nəhəng simalarından olan Fyodor Dosto­ye­vs­kinin məşhur “Yeniyetmə” romanı İnsan sevgisinin in­tizarında olan, həyatda ilk sərbəst addımlarını atmağa çalışan gəncin könül çırpıntıları haqqında kədər və ehtiras dolu hekayətdir. Roman həm də Dostoyevski dühasının siqlətini, insan psixo­lo­gi­yasının gizlinlərini duymaq baxımından çox maraqlıdır.