Xalq yazıçısı Mövlud Süleymanlının «Dəyirman» povesti buxovlar içində yaşamağa məhkum olan insanın axtardığı və sonucda tapa bilmədiyi «çıxış yolları»nı ifadə edir. Əsərin yarandığı dövrdə təkcə qəhrəmanları yox, elə müəllifin özü də çıxılmazda imiş... Məhkəməsi qurulan «Dəyirman»un yox, həqiqəti «üyütdüyünə» görə keşməkeşli yollardan keçib. Müəllifə – əsərin ardını yaz – deyənlər ondan daha işıqlı və çağdaş şünasların xoşuna gələcək mətn gözləyiblər... Amma təbiətə qarşı getmək olmaz. «Dəyirman»ın ardı elə öz ideya-sının tamamı kimi meydana gəlib və əsər öz taleyini yaşamaqdadır...